Najważniejszą częścią płyty jest przystawka, do której przymocowana jest igła, która odpowiada za dźwięk z głośników czarnej płyty. Kupując używany gramofon należy pamiętać, że do ceny należy doliczyć cenę nowej wkładki, jedynym elementem jest łożysko igły, ale koszt jej wymiany jest niewiele niższy niż wymiana całej wkładki.
Wkładki i igły do gramofonu
Igła znajdująca się w rowku krążka jest przesuwana przez nierówności rowka w wirującym krążku. Wibracje te przenoszone są na wkładkę, do której przymocowana jest igła. Forma tych nieregularności jest taka, że wibracja igły powtarza sygnał akustyczny nagrany na płycie podczas jej nagrywania. W najstarszym cyklu igły wykonywano ze stali, później igły szlifowano rubinem. Końcówka igły została oszlifowana tak, aby miała promień krzywizny trzech tysięcznych cala (0,003 cala, czyli 76 mikronów) dla starych taśm (ebonit, tak zwana „standardowa krawędź” grana przy 78 obr./min), lub 0,001. ″ (25 µm) dla nowszych płyt (winylowych), tzw. płyty „fine groove”. W latach 70. pojawiły się gramofony wyposażone w oba typy wkładek igłowych, które umożliwiały odtwarzanie dowolnego nagrania archiwalnego dostępnego na rynku. Rysiki używane do odtwarzania precyzyjnych nagrań były zwykle oznaczane kolorem zielonym i regularnym czerwonym. Wraz z wprowadzeniem stereofonicznego nagrywania płyt, zapotrzebowanie na style nagrywania i wkładki wzrosło, zastępując style szafirowe stylami innymi niż okrągłe i diamentowe. Obecnie, aby powstała wytrzymała igła gramofonowa, najlepsze cięcie, to cięcie kwadrofoniczne (van den Hool) i cięcie eliptyczne.
W zależności od tego, do czego użyjemy gramofonu, możemy zdecydować, którą wkłądkę do igły wybrać. Ceny pokazują ogromną różnicę. Jeśli nie jesteśmy DJ-ami rozkręcającymi klub na co dzień ani audiofilami, możemy śmiało wybrać coś z dolnej lub średniej półki. Z drugiej strony, jeśli potrzebujemy wysokiej jakości dźwięku i mamy inny układ HI-END, jeśli zainwestujemy więcej, to wkładka posłuży nam dłużej i będziemy zadowoleni z jej brzmienia.